Mijn naam is Nicky Manuputty (44) en ik woon sinds 2005 in Jakarta. Ik ben getrouwd, vader en fulltime saxofonist. Hoogtepunt in mijn carrière is dat ik de eer had om bijna 15 jaar te mogen toeren met de in 2020 overleden Molukse megaster Glenn Fredly. Met optredens van Jakarta tot aan de Molukken, Papoea, Australië en Nieuw-Zeeland.
Het begin
Oktober 2005, ik was 27 jaar en kwam aan in Jakarta in een tijd dat er nog geen social media was (alleen sms en msn). AIIeen op reis met enkel één koffer en mijn saxofoon. Vanuit kamp Vught ging ik een avontuur aan, maar toen had ik al wel een doel voor mezelf gesteld; Ik zal en moet Glenn Fredly ontmoeten! Dat was gewoon mijn missie. Glenn was op dat moment de nummer één artiest en had een nummer één hit met ‘January’. Als ik er zo over nadenk is het eigenlijk gekkenwerk hè hahaha. Je gaat gewoon naar een land aan de andere kant van de wereld, helemaal alleen, waar je nog nooit eerder bent geweest. Om daar je droom te volgen en iemand te ontmoeten die je alleen kent van een CD. Na zes maanden te hebben rondgezworven in Jakarta kwam ik in februari 2006 via via in contact met het management van de Java Jazz Festival en kon ik daar optreden tijdens de ‘Maluku Night’ met o.a Ruth Sahanaya, Andre Hehanussa, Harvey Malaiholo, Bob Tutupoly en natuurlijk Glenn Fredly.
Voor mij was het als thuis komen. Je weet wel dat gevoel als je ergens komt en je meteen op je gemak
bent. Alsof je voor het eerst op de kampong aankomt! Dat gevoel om met al die Molukse top-artiesten in
Indonesië op te treden was een gevoel dat ik nooit zal vergeten. Warmte! En vooral dat ‘ahahaeeee’! Dat was echt bijzonder om te horen en zo herkenbaar! Met de repetitie was Glenn degene die als eerste naar me toe kwam en zichzelf voorstelde aan mij. Woow! Ik had zoiets van HUH? Is dit echt joh? Dit is toch echt ‘the one and only’ Glenn Fredly loh!! En daar stond ik dan, mijn solo part was met Glenn op het liedje Rame-Rame. Vanaf dat moment is mijn leven totaal veranderd en ook vanaf dat moment ben ik de vaste saxofonist gebleven van Glenn tot aan zijn overlijden op 8 april 2020. Glenn was erg populair en zo geliefd. Waarom? Omdat hij muziek maakte met een boodschap, niet voor eigen roem, faam of eigen belang, hij had een missie.
Maluku en Papua
Glenn zette zich altijd heel veel in voor de mensenrechten en cultuur op Maluku en Papua. Dat deed hij met alle risico’s voor zijn eigen carrière en misschien ook wel zijn veiligheid. Maar hij deed het toch. En durfde altijd heel open over de situatie van Papua te praten tot een debat aan toe met mensen uit het Indonesische parlement. Glenn organiseerde in februari 2018 de eerste Music Conference op Ambon in Maluku met topartiesten en belangrijke personen uit de Indonesische muziekindustrie dat vervolgens leidde tot de erkenning van Ambon als Ambon City of Music door UNESCO.
‘Tja, soms denk ik wel eens waar zou ik nu eigenlijk zijn als ik hem niet had ontmoet in 2006? Nog steeds in Vught?’
Glenn gaf mij een platform en podium om mezelf als mens en muzikant te ontwikkelen. Zo eerlijk en lief dat hij altijd was! Glenn gaf mij de ruimte voor een drie en halve minuut lange solo in een concerthal voor 8.000 man. Er was nooit sprake van egoïsme of jaloezie. Hij was iemand die heel veel mensen het succes gunde en ook mij en geloof me dat is zelden zo hoor met andere artiesten waar ik mee samen heb gewerkt! Glenn was echt Mr. humble himself! Altijd goed voor zijn personeel, crew en band. Een goed en lief persoon maar vooral Moluks, hij was een echte Nyong Ambon! Laatste jaren stond Glenn ook best wel veel onder druk omdat hij op sociaal maatschappelijk vlak veel actief was voor de rechten van muzikanten in Indonesië. Hij was bezig met allerlei projecten zo had hij zijn Mbloc (Art Centre) in Jakarta. Maar ondertussen toerden wij gewoon door met 4 à 5 shows per week en was er een nieuwe album op komst.
Het verlies van Glenn heeft een hele grote impact gehad op mij persoonlijk maar ook op mijn gezin,
wij hebben iemand verloren in ons leven die heel belangrijk voor ons was en nog steeds is! Tja, soms
denk ik wel eens waar zou ik nu eigenlijk zijn als ik hem niet had ontmoet in 2006? Nog steeds in Vught? Of misschien wel ergens anders op de wereld?
‘Onze Lieve Heer heeft ons bij elkaar gebracht en Onze Lieve Heer heeft Glenn al naar Huis geroepen, Glenn is nu veilig Thuis!’
Dit jaar zijn wij met onze TIFA krant over gegaan op abonnees en posten we artikelen en interviews van de eerdere gratis edities online. Dit artikel is eerder gepubliceerd in TIFA krant, Editie nr. 3, November/December 2020.
Onze kersverse TIFA Magazine in het kader van ons 10-jarig bestaan is een feit! Wordt nu abonnee.
Naast ons krantje presenteren wij nu ook met trots ons blad in een magazine versie. Wilt u lid worden? Dan kunt zich aanmelden via: social@tifamagazine.com Ovv Abonnee Magazine, uw naam, email en adres gegevens. Nu 1 jaar, 4 edities voor 15 euro exclusief verzendkosten.
