AMBON – Thania Noya, een verpleegkundige op de Aru-eilanden: “We hebben grenzen en beperkingen, maar we leren te overleven met de middelen die we hebben. Onderschat niet hoeveel moeite het kost om goede zorg te blijven verlenen aan een geïsoleerde gebied. Ondanks de obstakels, blijft het onze plicht om professionele hulp te bieden aan onze mensen die het nodig hebben in de Molukken.”
Door Novi Ohorella
De Molukken bestaat uit een ongelooflijk groot gebied verspreid over land en water. We hebben meerdere bekende eilanden en dorpen die hoog genoteerd staan. Maar de vooruitgang van Ambon stad is niet te vergelijken met grensgebieden die vergeten en onderbelicht zijn. Zo ook het dorp Mesiang op de Aru-eilanden. Vanuit de Arunese hoofdstad Dobo duurt het 12 tot 14 uur met een motorboot voordat je er bent.
Mesiang is een afgelegen dorp op de Aru-eilanden (Kabupaten Kepulauan Aru) in de Molukken. Het dorp dat direct grenst aan Australië is vrij moeilijk te bereiken, omdat er nauwelijks sprake van verkeer en / of transport is van en naar het dorp. Het enige alternatief is om aan boord van een vrachtschip of een vissersboot te gaan, een 12 tot 14 uur durende reis in de sterke wind en over sterke golven.
Paskahlia Bethania Noya, die bekend staat onder haar roepnaam Thania, is één van de medische medewerkers bij het Mesiang Community Health Center. Waar ze al bijna een jaar werkt met 12 andere collega’s, bestaande uit; 1 arts, 5 verpleegkundigen, 2 verloskundigen, 1 voedingsdeskundige, 1 medewerker gezondheidsmilieu, 1 medewerker gezondheidsprogramma’s en 1 financiële medewerker.
Maar toch komen ze bij het Mesiang Community Health Center veel spullen tekort zoals medicijnen, medische apparatuur en de afwezigheid van mobiele voertuigen om de mensen makkelijker te kunnen bereiken die noodhulp nodig hebben. Het maakt deel uit van hun dagelijkse realiteit. Ondanks het uitblijven van elektriciteit en eerder genoemde obstakels blijft men volharden in het bieden van medische hulp.
Thania, waar werk je op het moment en wat zijn je werkzaamheden?
Ik werk voor de Mesiang Puskesmas in de dorpen Mesiang en Gomogomo op Aru. Naast mijn werkzaamheden als verpleegkundige ondersteun ik o.a. de artsen bij het uitvoeren van onderzoeken. Ook ben ik bezig het UKS-programma (schoolgezondheidsaangelegenheden).
- Puskesmas Mesiang, Kabupaten Kepulauan Aru
Kun je ons iets vertellen over Mesiang?
De mensen hebben hier weinig tot geen elektriciteit, dus voor stroom gebruiken ze meestal motoren die ook diesel nodig hebben. Maar ondanks zulke obstakels is de kijk op het leven van de bevolking erg positief. Zo zitten zij nu eenmaal in elkaar. Ze zijn enorm tolerant en leven in harmonie. Verschillende religies zoals het christendom, katholiek en de islam wonen hier samen bij elkaar.
Het verwantschap staat erg hoog in het vaandel geschreven, je kunt bijvoorbeeld direct zien als er iemand ziek is dat iedereen in het dorp gelijk bij elkaar komt. Dat raakt mij natuurlijk enorm wanneer ik mij bedenk dat wij, die leven in drukbevolkte steden tegenwoordig nauwelijks tijd voor elkaar vrij maken. Vroeger was dat wel anders.
Wat zijn de grootste obstakels voor jullie om professioneel zorg te kunnen bieden?
De obstakels waar wij mee te maken hebben zijn o.a. het tekort aan transportmiddelen om patiënten met spoed naar de Puskemas te kunnen vervoeren of het tekort aan beademingsapparatuur, maskers, medisch gereedschap en ga zo maar door. Natuurlijk niet te vergeten de tekorten aan medicijnen.
Wat is er nodig om jullie te kunnen ondersteunen ten behoeve van de mensen op Mesiang?
We hebben meer steun nodig van de regering. Of dat nou via de centrale, regionale of lokale regering gaat er moet meer aandacht geschonken worden aan de geïsoleerde gebieden. Er moet daadwerkelijk meer fysieke steun komen in Mesiang. Er is elektriciteit nodig. Ze waren al bezig met installaties in meerdere huizen, maar ze worden niet verder geïnstalleerd en uiteindelijk zo achtergelaten. In feite zijn het halve projecten. Onze mensen hier hebben stroom nodig.
Ik hoop dat de regering niet alleen van een afstand de situatie bekijkt, maar rechtstreeks uit eerste hand komt kijken wat het dorp nodig heeft. Want alleen dan denk ik dat er pas wat gaat veranderen. We hebben materiële hulp nodig. Wij van het gezondheidsteam hebben ook uw steun nodig. Kijk niet alleen naar de Molukse eilanden die gemakkelijk toegankelijk zijn, maar ook naar de afgelegen en vergeten gebieden in Maluku.